در مطالعه حاضر به بررسی وضعیت تکدی در شهر تهران و ارائه راهکارهایی برای مقابله با آن پرداخته شده­است. این مقاله ابتدا به تحلیل اطلاعات موجود در این زمینه پرداخته و در ادامه با استفاده از انجام مصاحبه­هایی با افراد متخصص تلاش شده است تا راهکارهایی برای مقابله با این پدیده در شهر تهران ارائه گردد. یافته­ها نشان می­دهد که متکدیان عموماً بصورت سازمان­یافته عمل می­کنند. بیشتر متکدیان غیر بومی/مهاجر بوده­اند و حتی در شهر و محل سکونت خود ناتوان به­شمار نمی­آیند. حجم بالای جمعیت، سیال بودن جمعیت و ناهمگونی جمعیت شهر تهران از مهمترین عوامل مهاجرت به این شهر و شکل­گیری انبوه متکدیان در این شهر است. یافته­های منتج از مصاحبه­ها نشان می­دهد که زشتی فضای شهری، ایجاد مشکلات روانی برای عموم مردم در سطح جامعه و گسترش سایر آسیب­های اجتماعی از مهمترین پیامدهای منفی پدیده تکدی است. در مجموع متخصصان بر آن باورند که بعد از جمع­آوری متکدیان از سطح شهر می­بایست در راستای توانمند سازی آنها اقدام شود و متناسب با وضعیت آنها عمل شود. فرهنگ­سازی در سطح جامعه نیز می­تواند در مواجهه با مسأله تکدی راه­گشا باشد. بسیاری از متکدیان مهاجر را می­توان به شهر یا روستا مبدأ مهاجرت خود برگرداند، تا در آنجا مورد حمایت نهادهای رسمی و غیر رسمی قرار گیرند.