امروزهتعدادزنان سرپرستخانواربه علتافزایش نرخطلاقروندیصعودیدارد؛ اغلبزنانپسازترکهمسرباپیامدها و چالشهاییازجمله حضانتفرزندان،مشکلاتاقتصادی وزندگیدر تنهاییمواجههستند. در چنین شرایطی، ازدواج مجدد یکی از راههای برون رفت از این مشکلات و همچنین رفع نیازهای جنسی و عاطفی این زنانمیباشد.به نظر میرسد که با کاهش فاصله میان طلاق تا ازدواج مجدد زنان، این مشکلات سریعتر مرتفع خواهند شد؛ به ویژه برای زنان در سنین باروری، با کاهش این فاصله، امکان فرزندآوری افزایش و متعاقباً میزان باروری کل نیز بهبود مییابد. با توجه به اهمیت بررسی این موضوع، هدف اصلی در این مطالعه تحلیل دوام بیهمسری 448 زن مطلقه در آستانه ازدواج دوم به تفکیک طبقات استانی، بر اساس متغیرهای پیشبین منتخب و با استفاده از دادههای موج اول پیمایش ازدواج و طلاق سازمان ثبت احوال کشور طی سالهای 1396 و 1397 و روشهای تحلیل سابقه رخداد واقعه میباشد. نتایج نشان داد که در کلیه طبقات استانی افزایش سن زنان مطلقه مخاطره ازدواج مجدد آنها را کاهش میدهد. قومیت این زنان در استانهای با سطوح مختلف نرخ طلاق روی دوام بیهمسری آنها تأثیرگذار است و در استانهای با نرخ طلاق کم و متوسط، زنان لر نسبت به زنان سایر اقوام سریعتر اقدام به ازدواج مجدد مینمایند. تنها در استانها با نرخ طلاق زیاد، متغیرهای داشتن فرزند از ازدواج اول و تمایل به فرزندآوری روی دوام بیهمسری زنان مطلقه تأثیر معنیدار دارد؛ به نحوی که این زنان نسبت به سایرین دیرتر اقدام به ازدواج مجدد مینمایند. در استانهای با نرخ طلاق خیلی زیاد، زنان مطلقهای که توسط خانواده و آشنایان با همسر دوم خود آشنا شدهاند، سریعتر از سایر زنان اقدام به ازدواج مجدد مینمایند. نتایج نشان میدهد که به منظور برنامهریزی کارا و موفق در زمینه ازدواج مجدد زنان بیهمسر در کشور باید به تفاوتهای فرهنگی و اجتماعی موجود در استانهای مختلف توجه شود.
Bagheri A, Saadati M. Celibacy Survival Province Comparison of Divorced Women Pre- Remarriage. population 2024; 29 (120 and 119) :23-46 URL: http://journal.ncr.ir/article-1-697-fa.html
باقری آرزو، سعادتی مهسا. مقایسه دوام بیهمسری زنان مطلقه در آستانه ازدواج دوم در استانهای کشور. فصلنامه جمعیت. 1402; 29 (120 و 119) :23-46